سبک نقاشی رئالیسم در قرن نوزدهم در اروپا به عنوان پاسخی به جنبش رمانتیسم برجسته شد. این سبک تلاش داشت تا به نمایش گذاشتن جهان واقعی بدون عناصر رمانتیک و آرمانی بپردازد. 

هنرمندان رئالیست تلاش کردند تا زندگی روزمره و مسائل اجتماعی را با دقت و کیفیتی بیشتر نشان دهند. آن‌ها تمرکز خود را بر نگارش جزئیات موضوع با استفاده از قلم مو، رنگ و ترکیب رنگ‌ها گذاشتند.

یکی از ویژگی‌های مهم رئالیسم، تمرکز بر افراد معمولی و زندگی روزمره آنان است. هنرمندان رئالیست اغلب صحنه‌هایی از زندگی روستایی و شهری را نشان می‌دهند و با نمایش کارگران، کشاورزان و خانواده‌ها در حال انجام فعالیت‌های روزمره، تصویری از زندگی مردم را به تصویر می‌کشند. این تصویر، با موضوعات بزرگوارانه و آرمانی رمانتیسم در تضاد است.

رئالیسم همچنین نقش مهمی در تبلیغات اجتماعی و سیاسی دارد. هنرمندان رئالیست از نقاشی های خود برای جلب توجه به ناعدالتی های اجتماعی مانند فقر، تبعیض و استغلال استفاده می کنند. آنها به دنبال ایجاد احساس همدردی و فهم بین طبقات اجتماعی مختلف و ترویج تغییرات اجتماعی هستند. در واقع، هنرمندان رئالیست با به تصویر کشیدن زندگی روزمره و مشکلات اجتماعی، به دنبال به تصویر کشیدن واقعیت هستند. آنها سعی می کنند احساسات و رویدادهای زندگی را در سبک خود با صداقت به تصویر بکشند.

رئالیسم نه تنها در فرانسه، بلکه در کشورهای دیگری مانند آلمان، بریتانیا و ایالات متحده نیز شیوع پیدا کرد. در آمریکا، جنبش رئالیست با هنرمندانی مانند وینسلو هومر و توماس ایکینز همراه بود که تصاویری از زندگی روزمره را به صورت واقع گرایانه به نمایش می گذاشتند.